Swathi Mutthina Male Haniye – ගොඩක් වෙලාවට ජීවිතේ හැම දවසක්ම ගතවෙන්නෙ හරිම ඒකාකාරීව. ඒ ඒකාකාරී බව හරි නීරසයි. සමහරවෙලාවට දරාගන්න අමාරුයි. වෙහෙසකරයි.
Prerana ගෙ ජීවිතෙත් එහෙම එකක්. එකම විදිහට දවස් ගතවුණා. උදාවෙලා තිබුණෙ අලුත්ම දවසක්. නිවස පිරිසිඳු කිරීම, ඉවුම් පිහුම් සමඟින් ඇගේ දින චර්යාව ඇරඹී තිබුණා. ඊළඟට කරන්න තිබුණෙ මිදුල අතුගාන එක. ගේ ඉදිරිපසම සුදු පාට පුංචි මල් ගොඩක් පුරවගෙන ඉන්න වතුසුදු ගහ දැක්කම ඇයට ආවෙ කේන්තියක්. නටුවෙන් ගිලිහුන ඒ මල් හැමදාමත් ඇගේ මිදුල හැඩිකර දැමුවා. ඇයට හෙම්බත් ගතියක් දැනුණා.
නිවස – පවුල් ජීවිතය – රැකියාව අතර එහෙ මෙහෙ වෙමින් එකම රටාවකට ගතවෙන ජීවිතය අපිව ආතතියට පත් කරනවා. එය විඩාබර අත්දැකීමක්. ඒ වෙහෙස බොහොමයක් මිනිස්සුන්ගෙ මුහුණුවල ලියැවී තිබෙනවා.
counsellor කෙනෙක් විදිහට රැකියාව කළ, පෙනෙන විදිහට Perfect Life එකක් තියෙන Prerana තරුණ, විවාහක ගැහැණියක්. හැමදාමත් ඇය රැකියාවට ගියා. අන් අයට ඇහුම්කන් දෙමින් ඔවුන්ගේ සිත් හැදුවා. පුංචි වචනෙකින් හරි. ඒ ඇගේ රැකියාව.
නිරතුරුවම මොකක්දෝ අඩුවක්, ඒකාකාරී බවක්, නොසන්සුන්කමක්, පාළුවක් ඇය වටා පැවතුණා. දරන්නට අසීරු හුදකලාවක්. සමහරවිට කාර්‍යබහුලව ගෙවී ගිය ඒකාකාරී ජීවිතය ඇගේ හුදකලාව නැතිකර දමන්නට ඇති. නොඑසේනම් සිතට එන දේවල් නිදහසේ කල්පනා කරමින් ඉන්නට තිබෙන නිමේශයන් පවා ඇගෙන් උදුරා ගන්නට ඇති. නිදහසේ හුස්මක් ගන්නට තිබුණානම් කියලා ඇයට හිතෙන්න ඇති. වෙහෙසකාරී දවස අවසානයේ හිත සැනසෙන ආදරණීය වචන කිහිපයක්වත් ඇයට ලැබුණානම්..?
ජීවිතය සමහර ආශිර්වාදයන් අපිට පිරිනමන්නේ අපි නොසිතන, නොපතන අයුරින්.
Aniketh නම් වූ පිරිමියා Prerana ට හමුවන්නේ ඉන්පසුව. සුන්දර මදහසකින් සැරසිලා උන්න, සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතේ දිහා බැලුව Aniketh රෝගී තත්වයකින් පෙළුණු අයෙක්. ඒ හීන්දෑරි පිරිමියා කිසිදෙයක් ගැන පසුතැවිලි වුණේ නැති කෙනෙක්. ඔහු ජීවිතේ දිහා බැලුවෙ බොහොම සුබවාදීව. ඔහුගේ පැමිණීම එක්ක, ඔහුගෙ සිනාව, කතාබහ හමුවේ Prerana ගෙ ජීවිතේ ඒකාකාරී බව මදින් මද පහව යනවා.
චිත්‍රපටවල, පොත්පත්වල ඉන්න මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිත ඇතුලෙ හදිසියේම පුදුම සහගත හාස්කම්, වාසනාවන්ත සිදුවීම් සිදුවුණත් සැබෑ ලෝකයේදි එහෙම දේවල් සිද්ධ වෙන්නෙ අල්ප වශයෙන්. නමුත් අපේ ඒකාකාරී ජීවිතේ සැනසීමකින් පුරවන්න පුළුවන් විදිහේ පුංචි තෑගිත් ජීවිතය විසින් අපිට තිළිණ කරනවා. නිරතුරුවම අපි ජීවිතය දෙන ඒ පුදුමකිරීම් බාරගන්න සූදානම්ව සිටිය යුතුයි.
අසීරු දින ගෙවමින් ඉන්නා අතර එක දවසක අපි ඒ වේදනා ජීවිතයේම කොටසක් බැව් පසක් කරගනිමින්, තමන්ටම ආදරය කරන හැටි ඉගෙනගනිමින් වේදනා අමතක කර හිනැහේවි.
හැමදාමත් තමන් වෙනුවෙන් මල් පුබුදන්න අමතක නොකරන පුංචි වතුසුදු ගහක් මෙන් සොබාදහමට අවනත වේවි. සොබාදහම තරම් පරිණත ගුරුවරයෙක් වෙන කොයින්ද?
Swathi Mutthina Male Haniye කවියක් තරමටම සොඳුරු සිනමාපටයක්.
